Polska i Norwegia dążą do zwiększenia udziału biogazu w swoich krajowych miksach energetycznych, gdyż oba kraje mają niską produkcję biogazu w porównaniu z potencjałem. Szersze wykorzystanie biogazu pomoże Polsce wypełnić zobowiązania paryskie i poprawić bezpieczeństwo energetyczne. Polska posiada dobrze rozwiniętą krajową sieć gazociągów, do których biogaz może być wprowadzany, co pozwoli zwiększyć elastyczność dostaw dla odbiorców końcowych i znacznie obniżyć koszty transportu. Ciepłownictwo to kolejny sektor, w którym można wykorzystać biogaz z biomasy i bioodpadów, o ile uda się zapewnić niezawodność dostaw.

Rządowe plany zielonej transformacji klimatycznej w Norwegii (Klimaplanen 2030) wielokrotnie wskazują na bioodpady i bioenergię jako kluczowe zasoby do osiągnięcia założonych celów. Norwegia nie ma krajowej sieci gazowej, ale ma znaczny potencjał dla produkcji skroplonego biogazu do transportu oraz potencjał dla zwiększenia wykorzystania energii z bioodpadów w ogrzewaniu. 

Podobieństwa i różnice w wyzwaniach każdego z krajów w tych obszarach sugerują, że zarówno Norwegia jak i Polska mogą wiele nauczyć się od siebie nawzajem.